"ฉันเดินตามรอยเท้าอันรวดเร็วของพ่อโดยไม่หยุด

ผ่านเข้าไปในป่าใหญ่ น่ากลัว ทึบ

แผ่ไปโดยไม่มีที่สิ้นสุด มืดและกว้าง

มีต้นไม้ใหญ่เหมือนหอคอยที่เข้มแข็ง

พ่อจ๋า...ลูกหิวจะตายอยู่แล้วและเหนื่อยด้วย

ดูซิจ๊ะ...เลือดไหลออกมาจากเท้าทั้งสองที่บาดเจ็บของลูก

ลูกกลัวงู เสือ และหมาป่า

พ่อจ๋า...เราจะถึงจุดหมายปลายทางไหม

ลูกเอ๋ย...ในโลกนี้ไม่มีที่ไหนดอกที่มีความรื่นรมย์

และความสบายสำหรับเจ้า

ทางของเรามิได้ปูด้วยดอกไม้สวยสวย

จงไปเถิด แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งบีบคั้นหัวใจเจ้า

พ่อเห็นแล้วว่า หนามตำเนื้ออ่อนๆ ของเจ้า

เลือดของเจ้า เปรียบดั่งทับทิมบนใบหญ้าใกล้น้ำ

น้ำตาของเจ้าที่ไหลต้องพุ่มไม้สีเขียว

เปรียบดั่งเพชรบนมรกตที่แสดงความงามเต็มที่

เพื่อมนุษยชาติ จงอย่าละความกล้า

เมื่อเผชิญกับความทุกข์ให้อดทนและสุขุม

และจงมีความสุขที่ได้ยึดอุดมการณ์ที่มีค่า

ไปเถิด...ถ้าเจ้าต้องการเดินตามรอยเท้าพ่อ" 

 พระราชนิพนธ์ "ตามรอยพ่อ"

************************************************
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
ข้าพระพุทธเจ้า
มูลนิธิพัฒนาการศึกษาเพื่อชุมชน (มูลนิธิ พศช.)
************************************************